Archief 2017

De reis:
Twee bussen, afgeladen vol met leden van Operaclub Nederland, spoeden zich rond 11.00 uur in de richting van het Koninklijk Concertgebouw. Om half twee wordt het gezel-schap verwacht in het prachtige, in de steigers staande, gebouw. Omdat we al minstens een half uur eerder dan gepland in Amsterdam arriveren, laat de chauffeur ons genieten van een gratis rondrit door de stad. Maar eindelijk is het dan zover. We stappen de muziektempel van Amsterdam binnen. Voor sommigen is het de eerste keer van hun leven. Mooi dat het bestuur van de Operaclub haar 35 jarig jubileum daar met alle leden wil vieren. De zaal is goed gevuld. Op het programma staan werken van de componisten Verdi, Rimsky Korsakov, Mozart, Gounod, Haydn en de driebelcanto-specialisten, Rossini, Donizetti en Bellini. Het uit 40 musici bestaande orkest staat onder leiding van Pieter Jan Leusink. Een dirigent die opvalt omdat hij ook voor een persoonlijke show zorgt door zo nu en dan springend te dirigeren en zijn weidse gebaren daardoor extra kracht bijzet.

De solisten:
De ouverture en een koor uit Ernani van Verdi staan aan de basis van het operaconcert. Het is een mooie opening van het orkest en het uitstekende 13-koppig mannenkoor dat de bezoekers een mooie middag belooft. Het programma wordt voortgezet met het optreden van twee solisten. Allereerst de Russisch-Nederlandse, lichte coloratuur sopraan, Olga Zinovieva. Zij verrast ons op aria’s uit la Forza del destino,
L’anima del filosofo, De bruid van de tsaar, die Zauberflöte en uit Norma. We moeten even wennen aan haar stem. Ze heeft een wat te kleine maar wel een beweeglijke stem, die bij de aria van de koningin van de nacht (Der hölle Rache) toch haar hoge noten krachtig genoeg kan zingen om de aria tot een goed einde te brengen. De andere solist is de Britse bariton Andrew Slater. Hij weet door zijn optreden de zaal te imponeren. De aria’s ‘La vendetta’ uit Le nozze di Figaro, ‘Largo al factotum’ uit de Barbier van Sevilla en het beroem-de lied van de Torreador uit Carmen brengt hij met veel bra-voure. Het duet van Adina en Dulcamara uit de buffa opera ‘L‘elisir d’amore’ door de twee solisten gaat er bij de Opera-liefhebbers goed in. En natuurlijk ook het soldatenkoor uit Faust en de toegift het stotterduet uit die Zauberflöte. Het applaus na afloop onderstreepte het gevoel dat we van een zeer genoeglijke muzikale zondagmiddag hebben genoten.

Woensdag 11 oktober 2017

Met een gastvrije ontvangst en een heerlijke lunch startte 11 oktober onze eerste woensdagmiddagbijeenkomst van het nieuwe seizoen.
Vervolgens hebben ruim 40 deelnemers gekeken en geluisterd naar een presentatie van Wim School over de opera Das Rheingold van Richard Wagner. Das Rheingold is een onderdeel van Der Ring des NIbelungen. De achtergrond van deze cyclus is complex. Wim is er perfect in geslaagd om ons middels zijn verhaal en videofragmenten (de techniek werkte weer uitstekend!) te laten zien waarom Das Rheingold zo’n bijzondere opera is. Wim beschikt niet alleen over veel kennis maar is ook een gepassioneerde liefhebber.
Zowel voor de Wagneriaan als voor iemand die kennismaakt met deze muziek was het een zeer geslaagde bijeenkomst. Bovendien was de presentatie een uitstekende voorbereiding op de operareis van zondag 3 december: Das Rheingold in Duisburg.
De voorzitter heeft in zijn afsluiting benadrukt dat het bijzonder is dat leden van de Operaclub de woensdagmiddagbijeenkomsten zelf kunnen invullen. Maar alle lof was er natuurlijk voor Wim School.
Krijgt deze bijeenkomst komend seizoen een vervolg met Die Walküre?

Overzicht videofragmenten:
Ring Bayreuth    1968      dirigent P. Boulez – regisseur P. Chéreau
Ring Bayreuth    1991     dirigent Daniel Barenboim - regisseur Harry Kupfer
Ring Amsterdam 1999   dirigent H. Haenchen – regisseur Pierre Audi
Ring Valencia     2007      dirigent Zubin Mehta en la Fura dels Baus
Ring New York   2010      dirigent James Levine – regisseur R. Lepage

Zondag 15 oktober 2017
Dag operaliefhebbers,

de eerste dagreis staat voor de deur: a.s. zondag gaan 39 van onze deelnemers naar het
Aalto Theater in Essen.
Ze zien en beleven daar de bekendste opera van Bedrich Smetana: Die verkaufte Braut.
Leest u vooral nog even het Bulletin met de informatie over de opera.

In Essen staan dit seizoen drie nieuwe producties op het programma en wij – Operaclub Nederland – gaan ze alle drie zien.

De titelrol in Die verkaufte Braut (Marie) wordt vertolkt door de Canadese sopraan Jessica Muirhead.
Vorig seizoen was ze te zien als Elsa in Lohengrin en Vitellia in La clemenza di Tito.
De Tsjechische componist schildert in zijn opera de microkosmos van een dorpsgemeenschap met hun hebzucht en egoïsme. Hij doet dit op een levendige manier met een beetje ironie.
U hoort temperamentvolle, meeslepende melodieën in de lyrische passages met Marie en Hans
en ziet komische scenes bij Wenzel en Kezal.
Alles begeleid door krachtige koren en folkloristische dansen.
De muzikale leiding is in Tsjechische handen van Tomas Netopil. Hij zal zorgen voor een virtuoze en folkloristische vertolking.
Kijkt u ook met aandacht naar de regie van het Tsjechische duo SKUTR.
Hun theaterprojecten hebben al talrijke internationale prijzen behaald.
Dit belooft een mooi voorstelling te worden.
Mocht u nog graag meewillen: er zijn twee kaarten beschikbaar.
Mw. Els Kok heeft een vervelende val gemaakt. Hopelijk ben je spoedig weer mobiel, Els.
En dhr. Jan de Feber kreeg een tweede herseninfarct. Jan, van iedereen krijg je alle goeds gewenst.

Later in het seizoen volgt Il trovatore. Een enscenering van Patrice Caurier en Moshe Leiser. Voor veel operaliefhebbers een soort kwaliteitsgarantie voor de regie. Il trovatore is een co-productie met Seattle Opera.

De fans van Annemarie Kremer zullen zeker uitkijken naar de opera Salome van Richard Strauss.
Zij heeft deze rol al een aantal jaren op haar repertoire staan.
Met Tomas Netopil op de bok voor de Essener Philharmoniker gaat dit een bijzondere productie worden.

En dit zijn nog maar drie van de zeven dagreizen die we met elkaar gaan maken.
Aan allen een fraai muzikaal seizoen gewenst.
Annekarien School-Cools

Donderdag 9 november 2017

Na enige jaren gaan we het operahuis in Brussel weer bezoeken. Theater De Munt of La Monnaie.
De aanschaf van de kaarten was niet eenvoudig: drie verschillende prijscategorieën maar liefst!
En bij het openmaken van de post bleek ook nog: 69 kaarten verdeeld over de hele zaal!
Een delegatie van drie bestuursleden heeft zich gebogen over deze klus.
Deze was echt niet eenvoudig.
We hopen dat iedereen met plezier gaat zitten op de nieuwe stoelen en geniet van deze zorgvuldig gekozen plaats in dit mooie theater.
En het wordt ook lang genieten. De opera duurt 3.30 uur. Gelukkig is er twee keer een pauze.
Ook het gekozen restaurant voor het diner is nieuw voor Operaclub Nederland. Hier wensen wij u een heerlijk en gezellig maal toe. Er zal vast wel veel stof tot napraten zijn.
Leest u vooraf nog de informatie in het Bulletin door.
En neemt u een kijkje op de site van het operahuis.
“Ik besef nu dat onschuld en een goed hart voor de ziel veel kostbaarder zijn dan valse glorie.” La Clemenza di Silla? De radicale ommekeer tot clementie maakt van de Romeinse heerser Lucius Sylla in Mozarts zevende opera, die hij componeerde in 1772 toen hij 16 jaar was, een voorloper van Keizer Titus, wiens lof hij zong in zijn laatste opera seria.
Maar meer nog dan een voorloper is Lucio Silla, ondanks een sterke band met de traditie, een meesterwerk van een jong genie, vol originaliteit en diepdoorvoelde muziek.
In het spel met de codes van de opera seria laten de Duitse regisseur Tobias Kratzer en dirigent Antonello Manacorda de persoonlijke relaties uit het verhaal in hun universele dimensie op de voorgrond treden.
Het antieke Rome maakt plaats voor een hedendaagse, donkere setting, waarin inbeelding en realiteit versmelten.
Maar Silla’s boodschap blijft van alle tijden:
“Welke triomf kan wedijveren met de overwinning op het eigen hart?”
In de rol van Giunia ziet en hoort u de Nederlandse sopraan Lenneke Ruiten. Ze krijgt hiervoor veel complimenten. Sinds zij in 2002 het Internationale Vocalisten Concours won, is zij flink wat ervaring en operarollen rijker.
Door minder fijne omstandigheden zijn er nog enkele kaarten beschikbaar.
Het secretariaat wil hierbij graag behulpzaam zijn.
Bij de eerste dagreis naar Die verkaufte Braut in Essen was de nieuwe opstapplaats niet voor alle deelnemers duidelijk. Ondanks de uitgebreide uitleg hierover. Oriënteert u zich vooraf, zodat u op tijd op de juiste plaats aanwezig bent! De bus vertrekt stipt op tijd.
In de uitnodiging staat het reisschema en het telefoonnummer van de reisleiding van die dag.
Dit is een belangrijk document om bij de hand te hebben naast uw toegangskaart en legitimatiebewijs.
Aan ieder een fijne reis gewenst.
Muzikale groet
Annekarien School-Cools
secretariaat

20 november 2017

Extra info opera Das Rheingold op zondag 3 december 2017 in Duisburg (D)

Beste operaliefhebber,
beleeft u de spannende opmaat naar de nieuwe regie van “Der Ring des Nibelungen” van D.Hilsdorf.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nieuwe Ring am Rhein goed van start

Düsseldorf 24 juni 2017

De kop is eraf: na ruim twintig jaar is de Deutsche Oper am Rhein begonnen met de opbouw van een nieuwe Ring des Nibelungen. Vrijdag ging in Düsseldorf Das Rheingold in première in een enscenering van Dietrich Hilsdorf. Na afloop was er een stormachtig applaus, en het nodige boegeroep voor de regisseur.

Gespeeld wordt in een ruimte die het midden houdt tussen een huiskamer en een tentoonstellingshal in de stijl van Henry Van de Velde. Links een open trap naar een zijkamer: daar wonen de Rijndochters. Een paar meubelstukken, stoelen, grote ronde tafels en een kroonluchter. De toneellijst is voorzien van feestverlichting in de stijl van een lunapark. Met de gekleurde lampjes wordt ingespeeld op de ontwikkelingen op het toneel.
De kostuums laten verschillende stijlen zien. De Rijndochters lijken te zijn weggelopen uit een operette van Offenbach, de reuzen met hun ‘chimney hats’ en de twee Nibelungen uit een roman van Dickens. De overige personages zijn overwegend gekleed in de stijl van de Gründerzeit. Wotan draagt een zonnebril in plaats van een lapje.
Loge treedt op als ceremoniemeester, die nu en dan zogenaamd het doek open en dicht trekt. Bij aanvang doet hij wat trucjes met vuur en declameert: “Ich weiß nicht was soll es bedeuten.” Verder kan hij het goed met de Rijndochters vinden. Het heeft er de schijn van dat hij zich in die zijkamer heeft laten verwennen als tegenprestatie om de zaak van de meisjes bij Wotan te bepleiten. Zelf komen ze later ook het toneel op om Wotan te bewerken en worden daarbij misprijzend bekeken door Fricka.

De scène in Nibelheim speelt zich af in dezelfde ‘kamer’, waarbij een met erts beladen mijnkarretje zich met geweld door de rechterzijwand boort en vervolgens ook links een grote opening forceert. Twee van die karretjes worden later gebruikt om goudklompen in te vervoeren, één van Fasolt en één van Fafner, bij het vullen leidend tot de ruzie met dodelijke afloop. Als Fafner de grote berg goud verder in zijn eentje moet inladen, pauzeert hij een tijdje. Daarbij eet hij rustig wat uit Fasolts broodtrommeltje.
Met dit soort details houdt Hilsdorf de aandacht goed vast en benadrukt hij tegelijkertijd het alledaagse karakter van het gebeuren. Voor goden en helden heeft deze regisseur niet zo veel belangstelling, het gaat om personages met menselijke trekken. Zo ook Freia, die Fasolt eigenlijk best wel lief lijkt te vinden en bijna tegen haar zin naar haar familie terugkeert, waar ze allerminst hartelijk wordt ontvangen. De aanblik van de dode Fasolt kan ze niet verdragen en ze verwijdert zich van het toneel om na afloop pas weer op te duiken.
Hilsdorf heeft zich duidelijk voorgenomen om het verhaal van Das Rheingold zo goed mogelijk te vertellen, zonder wagneriaanse bombast. Zijn Wotan loopt rond als een onzekere humeurige man die liefst wat meer medewerking van zijn omgeving zou willen zien. ‘Hij moet altijd alles alleen doen.’ Fricka is de jaloerse echtgenote die er met Erda weer een moeilijk te peilen concurrente bij krijgt. Loge heeft trekken van een circusdirecteur die aan alle touwtjes tegelijkertijd probeert te trekken. Misschien was deze vermenselijking de reden van het boegeroep. Iets anders komt niet bij mij op, of het zou een ‘Hilsdorf hateclub’ moeten zijn geweest.

Alle zangers zetten duidelijk in op zo veel mogelijk verstaanbaarheid. Helaas vertaalde zich dat grotendeels in met veel volume articuleren. Hierdoor had de zang bij wijlen nogal wat ruwe trekjes, vooral bij de grote mannenrollen. Dit gezegd hebbende wil ik benadrukken dat de cast gemiddeld genomen van een zeer behoorlijk niveau was.

Simon Neal zette een uitstekende Wotan neer. Enkele uitschieters daargelaten was hij mooi van stem en hij speelde zijn rol van de geplaagde ‘alpha male’ goed uit. Renée Morloc bleef daar als zijn echtgenote ver bij achter. Morloc zingt deze partij al sinds de jaren negentig. Vroeger vond ik haar éen van de beste Fricka’s, samen met Julia Juon. Inmiddels is Fricka haar aan het ontglippen. Het is de vraag of ze deze rol in Die Walküre nog wel aan zal kunnen.

Michael Kraus was een overtuigende Alberich, met hier en daar wat rauwe kantjes, maar in deze rol is dat geen bezwaar. Zijn broer Mime werd vertolkt door Cornel Frey, schmierend zoals we dat bijna altijd gewend zijn. Goede casting van beiden.

De twee andere broers, Fasolt en Fafner, kwamen voor rekening van respectievelijk Bogdan Talos en Thorsten Grümbel. Talos stal zo nu en dan de show met zijn stil spel en was ook zingend goed op dreef. Hij hoefde Freia niet mee te slepen, ze gaf hem spontaan een arm.

Sylvia Hamvasi als Freia en Susan Maclean als Erda gaven adequaat invulling aan hun rollen. En de drie Rijndochters wisten zingend en acterend alles uit hun personages te halen wat erin zat. Een mooi drietal deze Anke Krabbe als Woglinde, Maria Kataeva als Wellgunde en Ramona Zaharia als Floßhilde. De ondankbare rollen van Donner en Froh kwamen voor rekening van Torben Jürgens en Ovidiu Purcel.

De Düsseldorfer Symphoniker speelde zo goed als je van een theaterorkest mag verwachten. Goed werk van de koperblazers, met slechts een kleine uitglijder in een hoornpassage. Axel Kober hield zijn musici goed in de hand, waardoor de balans tussen zangers en orkest niet in het gedrang kwam. Het was zonder meer een goede start van een project, dat in 2017 verder gaat met Die Walküre en Siegfried. Die dan oktober 2018 voltooid moet worden met Götterdämmerung.

Een mooie avond gewenst en houdt u onze website in de gaten voor meer nieuws over
Der Ring des Nibelungen am Rhein!